Onze derde week!

Afgelopen week hebben we voor het eerst vier dagen stage gelopen. Erg leuk, maar ook heel erg vermoeiend! We zijn de afgelopen week veel bezig geweest met de kinderen, hebben veel met ze gespeeld, op de speelzolder en buiten. Het blijft mooi om te zien hoe gelukkig de kinderen zijn met dat beetje meer aandacht!

Karin en Suzanne moesten al een paar keer in de regen terug fietsen naar huis. Tot dinsdag hadden Mieke en ik altijd geluk, maar dinsdag kwamen we helaas wel helemaal nat thuis. Moesten we ook een keer mee hebben gemaakt ;) Toen we eenmaal thuis waren hoorden we dat onze stagebegeleider er was. We hebben een stagebegeleider van buitenaf, omdat het kinderhuis deze niet kan bieden. Toch wel prettig om nu iemand te hebben die ons wat kan sturen, want tot nu toe hadden we nog geen enkele ondersteuning gehad. We moesten alles zelf doen, waar we wel erg veel vrijheid van krijgen natuurlijk!

Donderdag was niet een hele goede dag. Toen we naar stage toe fietsten werden we aangevallen door een zwerfhond, hij wilde naar onze benen happen, niet erg prettig.. De zwerfhonden hier worden getrapt en geslagen door de mensen en worden daar erg agressief van. Als er dus een zwerfhond achter je aankomt en hij wil naar je benen happen, dan wil hij dat ook echt. Daar is dus de rabiës vaccinatie voor ;) Mieke en ik gingen harder fietsen, maar de hond ging daardoor met ons mee rennen. Gelukkig was er een vrouw die ons te hulp schoot door te gaan toeteren, waarna de hond afhaakte. Later leerden we hoe we dit voortaan aan moeten pakken: draag altijd een lange stok bij je zodat je de hond kan slaan en stap af als hij mee gaat rennen. Dus.
Toen we die dag weer naar huis wilden gaan ging eerst Miekes band lek. Na veel bellen hadden we een taxi geregeld die Miekes fiets niet mee wilde nemen, want als ze geen zin hebben weigeren ze gewoon. Haar fiets bleef dus op het kinderhuis staan. Ik ging samen met de Belgische stagiair naar huis op de fiets. Ik had geloof ik al verteld dat we dan altijd op een mooi fietspad met gaten fietsen. Elke keer wacht ik dan op het moment dat mijn banden het gewoon begeven door alle harde klappen, dat is echter nog nooit gebeurd. Ik had alleen niet verwacht dat mijn ketting eraf zou gaan door een gat in de weg.. Ik kon mijn fiets daar niet maken en kon dus met de taxi achter Mieke aan. Eenmaal thuis hebben we onze vaste taxi gebeld die nu wel tijd had. Samen met hem hebben we onze fietsen opgehaald en waren we weer een aantal tips rijker, zoals die van de honden ;)

Van het feit dat het uit eten gaan hier goedkoop is maken we dankbaar gebruik. Woensdag, donderdag en vrijdag hebben we één keer roti gehaald en zijn we twee keer uit eten geweest. Heerlijk!

Vrijdag en zaterdag hebben we genoten van ons weekend en hebben we vrij weinig gedaan. Zondag was ons weekend alweer een soort van voorbij. We waren door onze stagebegeleider gevraagd om te helpen bij een Javaans evenement. Om half negen Surinaamse tijd werden we opgehaald, dit blijkt onder Surinamers kwart over 9 te zijn, dus we mochten even wachten.
Het was een evenement voor kinderen, met eerst creatieve activiteiten, zoals schilderen, tekenen en gewoon spelen, daarna kwam er een clown en konden we nog kijken naar een traditionele dans: Jaran Képang. Ik geloof dat wij daar opvielen als vier Nederlandse meiden, want we werden meerdere keren uitgenodigd om mee te doen. De clown ging de kinderen laten zien hoe verschillende bevolkingsgroepen dansen, wij werden toen gevraagd om te laten zien hoe Nederlanders dansen. Dat werd de polonaise, het nummer vroeg erom ;)
Later werden we bijna gedwongen om mee te doen met de stoelendans met volwassenen, we konden dus bijna niet weigeren. Snel afgaan was ook geen optie, want als je afging moest je een straf uitvoeren, wat niet altijd een prettige straf was. We hebben er maar het beste van gemaakt.
Aan het eind van de middag begon de traditionele dans, afkomstig uit Indonesië. Door de muziek raken de dansers in trance, waarna ze veranderden in verschillende dieren. Ze begonnen als paarden, daarna werden ze apen, toen slangen en vervolgens tijgers. De Surinamers zeggen dat ze dan ook echt die dieren zijn. Ze eten dus gras, bijten kokosnoten open, eten rauwe eieren en aan het eind trokken ze zelfs een levende kip uit elkaar en aten een deel ervan vervolgens op. Dat laatste gedeelte was wat minder prettig om te zien…
Naast deze dingen deden de dansers allerlei rare dingen. Zo deden ze ons na met een deel van de kokosnootschil, wat filmen en foto’s maken moest voorstellen. Natuurlijk moesten wij ook weer naar voren komen, wat er precies van ons verwacht werd was ons niet helemaal duidelijk, maar ik geloof dat we wat moesten dansen ofzo..
Ik was vooral erg onder de indruk van het hele gebeuren en weet eigenlijk nog steeds niet zo goed wat ik ervan moet denken. In woorden beschrijven wat ze allemaal deden is moeilijk! In foto’s is dat niet veel makkelijker, maar ik doe mijn best ;)
Misschien dat ik in de loop van deze week nog wel meer foto’s of filmpjes van vandaag online zet.

Na deze drukke en indrukwekkende dag is het nu tijd om heerlijk te gaan slapen, want morgen beginnen we aan onze derde stageweek!